نامه 32
نامه به معاويه كه ياران خود را گمراه كرده بود
-
وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُاز نامه های آن حضرت است
-
اِلى مُعاوِيَةَبـه معـاویه
-
وَ اَرْدَيْتَ جيلاً مِنَ النّاسِ كَثيراً خَدَعْتَهُمْ بِغَيِّكَ، وَ اَلْقَيْتَهُمْ فىجمعیت زیادی از مردم را هلاک نمودی، آنان را به گمراهیت فریفتی، و در موج دو رویی
-
مَوْجِ بَحْرِكَ، تَغْشاهُمُ الظُّلُماتُ، وَ تَتَلاطَمُ بِهِمُ الشُّبُهاتُ، فَجارُواخود انداختی، تاریکی ها آنان را پوشانده، و شبهه ها آنان را به تلاطم افکنده، پس از راه حق
-
عَنْ وِجْهَتِهِمْ، وَ نَكَصُوا عَلى اَعْقابِهِمْ، وَ تَوَلَّوْا عَلى اَدْبارِهِمْ،منحرف شدند، به گذشته جاهلی برگشتند، به حقیقت پشت کردند
-
وَ عَوَّلُوا عَلى اَحْسابِهِمْ، اِلاّ مَنْ فاءَ مِنْ اَهْلِ الْبَصائِرِ، فَاِنَّهُمْ فَارَقُوكَو تکیه بر حسب و نسب نمودند، جز گروهی از بینایان که از مسیر بازگشتند، که پس از شناخت تو
-
بَعْدَ مَعْرِفَتِكَ، وَ هَرَبُوا اِلَى اللّهِ مِنْ مُوازَرَتِكَ، اِذْ حَمَلْتَهُمْ عَلَىاز تو جدا شدند، و از یاری تو به سوی حق گریختند، زیرا آنان را به کاری دشوار
-
الصَّعْبِ، وَ عَدَلْتَ بِهِمْ عَنِ الْقَصْدِ. فَاتَّقِ اللّهَ يا مُعاوِيَةُ فى نَفْسِكَ،واداشتی، و از راه راست منحرف نمودی. ای معاویه، درباره خود از خدا پروا کن،
-
وَ جاذِبِ الشَّيْطانَ قِيادَكَ، فَاِنَّ الدُّنْيا مُنْقَطِعَةٌ عَنْكَ، وَ الاْخِرَةُ قَريبَةٌو عنانت را از دست شیطان به در آر، که دنیا از تو جدا گشته، و آخرت به تو
-
مِنْكَ. وَالسَّلامُ.نزدیک شـده. والسلام.